එක්තරා සුන්දර ගම්මානයක් කෙළවර පිහිටි විශාල ජලාශය එම ප්රදේශයටම ජීවය ලබා දුන් හදවත බඳු විය. වසර ගණනාවක් පුරා ගම්වැසියන්ගේ කෘෂිකාර්මික කටයුතු සරුවට කරගෙන යාමටත් ඔවුන්ගේ දිය පිපාසය සංසිඳුවා ගැනීමටත් මෙම ජලාශය මහඟු පිටිවහලක් විය. පරම්පරා ගණනාවක් පුරා පැවති මෙම ජලාශයේ වේල්ල ඉතා ශක්තිමත් යැයි ගම්වාසීන් තුළ වූයේ දැඩි විශ්වාසයකි. කෙසේ වෙතත් කාලයත් සමඟ ඕනෑම ශක්තිමත් දෙයක් දිරාපත්වීම ස්වභාවික ධර්මතාවයකි. දිනක් මෙම ජලාශය අසලින් ගමන් කළ අවධානයෙන් යුතු ගොවි මහතෙකු වේල්ලේ එක් ස්ථානයක හටගෙන තිබූ කුඩා ඉරිතැලීමක් දුටුවේය. එයින් ඉතා සුළු වශයෙන් ජලය කාන්දු වන බව නිරීක්ෂණය කළ ඔහුට එහි ඉදිරි අොනතුර පිළිබඳ ඉවක් ඇති විය. තමන් දුටු දෙය සුළුකොට නොතැකූ ඔහු වහාම මේ බව ගම්මුලාදෑනියාට දැනුම් දීමට කටයුතු කළේ මුළු ගමම ආරක්ෂා කර ගැනීමේ යහපත් චේතනාවෙනි.
ගොවියාගේ අනතුරු ඇඟවීම ඇසූ ගම්මුලාදෑනියා එය කිසිදු බරපතල කාරණයක් ලෙස සැලකුවේ නැත. බලය සහ පරම්පරාගත උඩඟුකම නිසා ඔහුගේ දෑස් අන්ධ වී තිබුණි. “අපෝ ඕක පොඩි කාන්දුවක්නේ. කාටවත් දැනෙන්නෙවත් නෑ. මේ වේල්ල අවුරුදු ගානක් තිස්සේ ගොඩනගපු එකක්. තව අවුරුදු සීයකටවත් මේක කැඩෙන්නෑ,” යනුවෙන් පවසමින් ඔහු ගොවියාගේ කතාව සිනහවකින් බැහැර කළේය. ගැටලුව තාක්ෂණිකව සොයා බලා පිළියම් යොදනවා වෙනුවට ඔහු තෝරා ගත්තේ අතීත ශ්රී විභූතිය ගැන පුරසාරම් දෙඩීම පමණි. නායකයාගේ මෙම ක්රියාකලාපය අනුමත කරමින් ඔහු වටා සිටි හිතවත් ගම්වැසියෝද ගොවියාට එරෙහිව අවලාද නැගූහ. ඔවුහු ගම්මුලාදෑනියාගේ සිත දිනා ගැනීම සඳහා පමණක් ක්රියා කළ අතර වේල්ලේ සැබෑ තත්ත්වය පරීක්ෂා කිරීමට හෝ ඒ ගැන සොයා බැලීමට කිසිදු උනන්දුවක් දැක්වූයේ නැත. පිරිසගේ මෙම සහායත් සමඟ ගම්මුලාදෑනියාගේ මාන්නය තව තවත් වැඩි වූ අතර අනතුරේ සැබෑ ස්වභාවය සම්පූර්ණයෙන්ම යටපත් වී ගියේය.
කාලය සෙමෙන් ගත විය. මුලදී කුඩා දිය සීරාවක් ලෙස තිබූ කාන්දුව ජලයේ පීඩනයත් සමඟ ක්රමයෙන් විශාල විය. නොසලකා හරින ලද කුඩා ගැටලුවක් මහා ව්යසනයක් දක්වා වර්ධනය වන බව කිසිවෙකුටත් නොදැනිණි. ගොවියා දුටු කුඩා ඉරිතැලීම අභ්යන්තරව වේල්ලේ අත්තිවාරම දිය කර හරිමින් තිබුණි. සොබාදහම කිසිවිටෙකත් මිනිසුන්ගේ උඩඟුකමට හෝ තනතුරුවලට ගරු කරන්නේ නැත. එක් අඳුරු රාත්රියක ජලයේ පීඩනය දරාගත නොහැකි වූ තැන වේල්ලේ ඉරිතැලීම පුපුරා ගියේය. ගම්මුලාදෑනියා “කවදාවත් කැඩෙන්නේ නෑ” යැයි පැවසූ වේල්ල මහ හඬින් දෙදරා කැඩී බිඳී ගියේ නිමේෂයකිනි.
වේල්ල කැඩී යාමත් සමඟම මහා ජල කඳක් සුනාමියක් මෙන් ගම්මානය දෙසට ගලා ආවේය. ගම්මුලාදෑනියාගේ උඩඟු කතා හෝ ඔහුගේ හිතවතුන්ගේ අනුමත කිරීම්වලට එම ජල කඳ නතර කිරීමට හැකි වූයේ නැත. නිදා සිටි ගම්වාසීන්ට කුමක් සිදුවූවාද යන්න සිතා ගැනීමටවත් කාලයක් නොතිබුණි. මුළු ගම්මානයම ජලයෙන් යට වූ අතර ගම්මුලාදෑනියා ඇතුළු සියලු දෙනාම මහා වතුරට බිලි වූහ. අවසානයේ ඉතිරි වූයේ විනාශය පමණි. මුලදී ඉතා සුළු වියදමකින් සහ ශ්රමයකින් පිළිසකර කර ගැනීමට තිබූ කුඩා කාන්දුවක්, නායකත්වයේ දුර්වලකම සහ අනුගාමිකයන්ගේ වගකීම් විරහිතභාවය නිසා මුළු ගම්මානයම විනාශ කළ ඛේදවාචකයක් බවට පත් විය. මෙය හුදෙක් වේල්ලක් කැඩී යාමේ කතාවක් පමණක් නොව, කුඩා ගැටලු නොසලකා හැරීම ජීවිතයේ විශාල අගාධයන්ට පාර කපන බව පසක් කර දෙන කතාවකි.
Source – Wishwa karma
